![]() |
Antonio Gramsci |
L’indiferencia ye ro peso muerto d’a hestoria. L’indiferencia opera cerenyament en a hestoria. Opera pasivament, pero opera. En ye ra fatalidat; ixo que no se’n puet recentar. Estuerce pogramas, y acotola os plans millor entrefilaus. En ye ra materia bruta alleradera de ra intelichencia. Lo que escaix, o mal que s’ixarna sobre totz, acayeix perque ra masa d'hombres abdica d’a suya voluntat, premite ra promulgación de leys, que només qu'una revuelta podrá circunducir; premite l’acceso a ro poder d’hombres, que només un amotinamiento adubirá dimpués a xerbigar. A masa ignora per desalticame; y allora sembla pura fatalidat que tot y a totz enriste: A qui consient igual como a qui disient; a qui sapeba igual como a qui no sapeba pas; a qui yera activo igual como a l’indiferent. Bell uns ploramican piadosament, unatros churan obscenament , pero no dengún u muitos poquetz se preguntan: Si m’hese mirato de fer valer a mía voluntat, Quála cosa hese pasato?
Odio a ros indiferents mesmo per isto; perque me flore ro suyo ploramiqueyo de cutianos inocents. Demano cuentas a cadagún d’ells. De qué traza han acometito a faina que ra vida lis ha meso debant y lis mete diyariament?, Quála cosa han feito?, Y especialment, Quála cosa no han feito pas?. Y me siento en o dreito de estar inexorable y en a obligación de no malfurriar a mía piedat, de no troixar con ells as mías glarimas.