6 dic 2010

O Guardían dentre o Segal




“O Guardían dentre o Segal” “The Catcher in the Rye” en l’orichinal, ye con diferencia a obra más notoria de Salinger. Me facié curioso o personache per multiples razons que serba largo d’explanicar en un simple post, anque calerba esmentar bell unas ta meter a os qu’agún no lo conoixen en situgación:


1º Adhubié a fama con ixe libro, 226 pachinas que se leyen a escape. Y una vegada que la en tenié, publicó bell una serie de relatos curtos que’n teneba escritos y refusó publicar más de novelas. Ello a penar de estar presionato per totz a escribir-las, a penar d’os  beneficios que podié haber ganau con ellas, y d’un innumerable etcetera de razons.

2º A diya de hué, a suya novela, de 1951, contina estando de lectura obligatoria en  totz os institutos d’os Estatos Unitos.

3º Obtenita una fama que no i pretendeba pas, s’encadó en a suya casa, con a suya familia fendo vida d’armitán se poderba dicir (soque iste feito emburza tanto con o que hué podemos veyer en a nuestra sociedat que no puet menos que enfilar o mío ficazio enta la suya novela).

4º Plegó a demandar en chuicio a un companyer y conoixito d’ell, que yera-ie escritor y que querié publicar una biografía sobre Salinger  y tamién a una ex-novia suya per publicar as cartas que li ninviaba per correu quan yera mas choven.

5º Ciertos feitos truculencos chunto con historias que se i recentan con tinta de lechenda urbana (veyez  a pericla d’A conspiración” per eixemplo) que no han feito más que adibir un halo de misterio a la novela y a l’autor.



J.D.Salinger, con un campo de segal a lo fundo


Per tot ixo, se puet dicir que o presonache de Salinger tien tantas de tintas obscuras que enfila muito o ficazio d’a chent. A historia ye recentata en primera persona dende a mentalitat d’un adolescent quala mena de pensar, as suyas ganas de vivir a vita, a suya mena de enfrontinarse a lo mundo y de intentar replecar-lo no pueden deixar indiferent a no dengún.

Bi ha bella cosa machica en ixe libro que apercaza, yo no i saberba d’explanicar-lo, bi ha que leyer-lo.

Pos bien, emplegué iste libro ta zarrar un blog de yo anterior, y lo facié trasmetendo o zaguer parrafo d’o libro que no en tien dengún rebolero como ya i veyeretz.

Asinas remata “O Guardíán entre o Segal”:

26.


“En bell inte an que se fue a lo banyo que bi ye en l’atra ala de l’ edificio, D.B. me preguntó que me prexinaba yo de tot lo que lis heba recentau. No sapié allora que contestar-li. Si quieren que lis diga a verdat, no lo sé pas. Me fa mal haber-lo-se dito a tant de chent. Sindembargo, só seguro  que en recloxido en cierta mena a totas as personas de qui lis he charrau, incluyito a Stradlater y a Ackley, per eixemplo. Creigo que dica lo fozín de Mourice li recloxido una mica. Ye gracioso, no recenten mai cosa a no dengún. A l’inte que uno recenta cualsiquier cosa d’otris, prencipia a recloxidar a tot o mundo”

Pocas cosas qu'haiga podito leyer en un libro o en qualsiquier atra parti m'han dau tant de prexinar como ixe zaguer parrafo d’a novela de Salinger y ye que, d’un costau,…creigo que en tien de razón.





"Ye gracioso, no recenten mai cosa a no dengún. A l’inte  que uno recenta cualsiquier cosa d’otris, prencipia a recloxidar a tot o mundo”


No hay comentarios:

Publicar un comentario

Si en queretz, podetz deixar un comentario astí