1 ene 2014

Siddharta

_Istas son, Govinda, bell unas d'as ideyas que he cabilato.

Siddharta se pingó, debantó un zaborro d'o sulero y ro sopesó n'a man.

_ Isto,-declaró mientres chugaba-, ye un zaborro, y drento d'un tiempo talment siga polvo d'a tierra, y d'a tierra esdeviendrá en estar una planta, un animal u mesmo un seyer humán. En atros tiempos hese dito:

"Iste zaborro no ye qu'un zaborro, no tien valgua, pertanye a ro mundo de Maja; pero como en o cercuito d'as transformacions tamién puet arribar a estar un seyer humán y un esprito, per ixo li dó valgua". D'ista traza, talment hese pensato enantis. Pero agora ragono: Iste zaborro ye un zaborro, tamién un animal, tamién un dios, tamién un Buda; no lo venero ni amo  perque bell diya pueda esdevenir en estar isto u ixatro, sino perque tot isto lo ye dende fa tiempo, de cutio. Y, mesmament, isto que agora me se presienta como un zaborro, qu'enguán veigo que ye un zaborro, chustament per ixo lo amo  y li dó una valgua y un sentiu en cadaguna d'as suyas linias  y vuedos, en o suyo amariello, en o griso,  en a suya dureza, en o soniu que produix quan l'abatano, en a ixuquera u en a humedat d'a suya superficie.

"Bi ha zaborros que en tocar-los semblan zaite u sabón, y unatros fuellas u sabre, y cadagún ye esferent y raspia l'Om d'a suya traza; cadagún en ye Brahma, pero, aravegada, en ye un zaborro, ye graxenco u sabonoso, y mesmament  isto ye ro que me cuaca y me sembla marabielloso y digno d'adoración.

Pero no me'n faigas charrar sobre tot isto. As parolas no son buenas ta ro sentiu secreto d'as cosas; malas que se prenuncia bell una ya cambea guaire, se falsía..., sí, y tamién só muito d'alcuerdo en que lo que está un tresoro y ra sabiduría d'una presona, semble cutio guaire meco ta l'odito d'otris.

Govinda ascuitaba en silencio.

_Per qué m'as dito ixo d'o zaborro?_Preguntó envudiant, zaga d'una pausa.


-Lo dicié adrede. U talment he quiesto declarar qu'amo ro zaborro y ro río, y totas ixas cosas qu'aluframos y d'as que podemos aprener. Govinda, puedo amar  un zaborro,  un arbre  u mesmo  ra suya costra. Son obchectos que pueden amar-se'n. Pero no pas as parolas. Per ixo, as doctrinas no me fan honra, no tienen dureza, ni tampoc no tobura, no poseyen de colors, ni cantos ni ulors, ni taste, no encletan més que parolas. Alcaso siga ixo lo que t'empacha de trobar a paz, talment sigan tantas de parolas. Tamién redendión y vertut, lo mesmo que sansara y nirvana, son només que parolas, Govinda. Difueras d'o nirvana no bi ye cosa més: soque o vocable nirvana.

Siddharta, 1950
Hermann Hesse

1 comentario:

  1. http://afrancesada.blogspot.com.es/

    Vuestro querido TROLL...para unos, y en el fondo, para otros, el que podía haber operado al aragonés, de ese cáncer terminal...finalmente, es un dejà vú, del cuento del patito feo...

    Respuesta contenstación en el blog del Ligallo (por meterlo en algún sitio...) Post, estudio sobre el uso...

    Afrancesada, es un doble significado (personal cercano, y de "la" lengua)

    ResponderEliminar

Si en queretz, podetz deixar un comentario astí