Estratechias de manipolación mediatica

Enguán podemos veyer y comprebar como os meyos tradicionals mos amagan de traza guaire escarada l’información que mos intresa. De seguras que per no estar meyos abastablement libres sino perteneixents a grans multinacionals d’a información con os suyos propios intreses -as més d’as vegadas concaraus con os nuestros.

Per tot isto call estar percabiu y no deixar-se encantuciar per unas noticias asepticas que mos levan a ra indiferencia y pasividat social. Astí os deixo as prencipals estratechias de manipolación que os meyos fan servir cutianament a fin que nusatros continemos mielsudament amurriaus en o nuestro sillón. Paraz cuenta:

DIEZ ESTRATECHIAS DE MANIPOLACIÓN MEDIATICA

En o puesto syti.net se replega l'intresant articlo de Sylvain Timsit con o listau d'as “Diez Estratechias de Manipolación” a traviés d'os meyos de comunicación masiva, que reproduiximos contino y que en van dende l’estratechia d'a distracción, a l’estratechia d'a gradualidat y a mantención d'o publico en l’ignorancia y a meyocridat.

1. L’estratechia d'a distracción

Portalada d'o 2 de chulio de 2012 d'o diyario espanyol “El Mundo”. En ella omiten referencia denguna a lo mayor incendio d'a historia recient de Espanya (escaixiu o mesmo diya d'o partito), a suya mala chestión, as causas y conseqüencias, o menester d'efectivos y voluntarios, a suya amanadura a una central nucliar. A resta d'os prencipals periodicos espanyols actuó de traza parellana.

L'elemento primordial d'o control social ye l’estratechia d'a distracción que pende en esbarrar o ficacio d'o publico d'os poblemas importants y d'os cambeos deciditos per as elites politicas y economicas, per meyo d'a tecnica d'o acantaleyo u garona con continas distraccions y d'informacions insignificants. L’estratechia d'a distracción ye igualment indispensable ta privar a ro publico d’intresar-se per as coneixencias esencials, en l'aria d'a sciencia, l’economía, a psicolochía, a neurobiolochía y ra cibernetica. 

“Mantener o Ficacio d'o publico espisguardau, luen d'os verdaders poblemas socials, cativau per temas sin de greueza real. Mantener a ro publico aqueferau, aqueferau, aqueferau, sin garra tiempo ta pensar; de tornada a ra suya torre, como a resta d’o bistiar”

- Cita d'o texto Armas silenciosas ta guerras mielsudas - 

2. Creyar poblemas y dimpués ofrir solucions

Iste metodo tamién ye clamau “poblema-reacción-solución”. Se creya un poblema, una “situgación” prevista ta causar bella reacción en o publico, a fin que iste siga ro mandant d'as midas que se’n deseya fer acceptar. Per eixemplo: deixar que se desenvolique u s'intensifique a violencia urbana, u organizar atentaus sangrosos, a fin que o publico siga o demandant de leis de seguranza y politicas en prechudicio d'a libertat. U tamién: creyar una crisi economica ta fer acceptar como un mal amenistable o retacule d'os dreitos socials y ra esmontadura d'os servicios publicos.

3. A estratechia d'a gradualidat

Ta fer que s'accepte una medida inacceptable, ye pro con aplicar-la gradualment, a cuentagotas, per anyos consecutivos. Ye d'ixa traza que condicions socioeconomicas radicalment nuevas (neoliberalismo) estioron imposadas d’entre ros decenios de 1980 y 1990: Estau minimo, privatizacions, ganyosidat, flexibilidat, desemplego en masa, salarios que ya no aseguran ingresos decents, tantos cambeos que hesen prevocau una revolución si hesen estau aplicatos de sopetón.

4. A estratechia de alongar

Unatra traza de fer acceptar una decisión impopular ye a de presientar-la como dolorosa y amenistable, obtenindo l'acceptación publica, enguán, ta una aplicación futura. Ye més fácil acceptar un sacrificio futur que un sacrificio a l’inte. En primeras, perque l’esmanixada no ye feita immeyatament. Dimpués, perque o publico, a masa, en tien perén a tendencia d’asperar melampament que tot viendrá en amillorar maitín, y que ro sacrificio desichiu podrá estar privau. Isto da més plazo a ro publico ta avenir-se a ra ideya d'o cambeo y d'acceptar-la con aconortanza quan plegue l’inte.

5. Enfilar-se a ro publico como criaturas de poca edat

A mayoría d'a publicidat enfilada a ro gran publico fa servir discursos, argumentos, presonaches y entonacions particularment infantils, muitas vegadas amanauss a ra febleza, como si l’espectador estase una criatura de poca edat u mesmo un deficient mental. Quanto més se faiga un poder ta enganyar a l’espectador, més se tiende a adoptar un ton infantilizant. Per qué? 

Remeran per eixemplo a nina de Rajoy? o a famosa frase de puyar as peitas no ye de cuchas de Zapatero? u ixa pachuchada de que "no se puet gastar lo que no s'en tien"?

“Si un s’enfila ta una presona como si ella tenise a edat de 12 anyadas u menos, ísta, en ragón d'a embalizadura, tenderá, con bella prebabilidat, a una respuesta u reacción tamién espullada d'un sentiu cretico como a d'una presona de 12 anyadas u de menos edat” 

- Cita d'o texto Armas silenciosas ta guerras mielsudas -

6. Fer servir l'aspecto emocional muito més qu’a cabiladura

Fer uso de l'aspecto emocional ye una tecnica clasica ta causar un curtocercuito en l'analís racional, y a la fin, a ro sentiu cretico d'os individugos. Per unatra parti, l’emplego d'o rechistro emocional premite ubrir a puerta d'acceso a l'inconscient ta establir u empeltrar ideyas, deseyos, espantos y temors, compulsions, u enzurizar comportamientos… 

7. Mantener a ro publico en l’ignorancia y a meyocridat

Fer que o publico siga incapaz de replecar as tecnolochías y os metodos emplegaus t'o suyo control y a suya esclavitut. “a calidat d'a educación dada a ras clases socials inferiors call d’ estar a més proba y meyocre posible, de traza que o compás d'a ignorancia que planeya d’entre as clases inferiors y as clases socials superiors siga y remaneixca imposibles d’abastar t'a ras primeras” -Armas silenciosas ta guerras mielsudas. 

8. Estimular a ro publico a estar complacient con a meyocridat

Enzurizar a ro publico ta creyer que ye moda o feito d'estar estupiu, ramplón y inculto. 

Muitas vegadas a traviés de presonaches de dandalosa popularidat, vuedos de presonalidat u a qui atamés d’a suya manca de carácter, a televisión, prensa y demés esdevienen en populars. Se premia a manca de aptitutz socials y se rediculiza o pensamiento diverchent. 

9. Reforzar l'autoculpabilidat

Fer creyer a l'individugo que ye ell solenco ro culpable per a suya propia disgracia, per causa d'a manca da suya intelichencia, d'as suyas capabilidatz, u d'as suyas esmanixadas. Asinas, en cuenta de plantar-se- cuentra o sistema economico, l'individugo s'autoesvalida y se culpa, la qual cosa chenera un estau alicortant que’n tien como un d’os suyos efectos a inhibición d'a suya acción. Y, sin d’acción, no bi ha revolución!

Frases  d'ista traza están per eixemplo: "Hemos vivito per alto as nuestras posibilidatz"·, "ya bi'n ha pro de cafelets y aturadas ta leyer os papels ta ros funcionarios", "A culpa d'as hipotecas la tienen os ampraires que las pediban per alto o pre de mercau d'a vivenda", etc...

10. Coneixer a ros individugos millor que ells mesmos se’n coneixen

En o transcurso d’as zagueras 50 anyadas, os enantes acceleraus d'a sciencia han chenerato una puyant breca d’entre as coneixencias d'o publico y aqueras poseitas y feitas servir per as elites dominaderas. Gracias a ra biolochía, a neurobiolochía y a psicolochía aplicada, o “sistema” ha espleitato d'una coneixencia enantada d'o seyer humán, tanto psicolochicament como fesica. O sistema ha lograto coneixer millor a l'individugo común que’n ell se coneix a ell mesmo. Isto significa que, en a mayoría d'os casos, o sistema eixerce un control mayor y un gran poder sobr’os individugos, mayor mesmo que o d'os individugos sobre ells mesmos. Os nueus tresmins de conteniu en internet asinas como interpresas que replegan y catalogan l’información d'os usuarios d'os rechiradors y retz socials.